เล่าสู่...หน้าตู้พระ...24/5/61
อากาศเดือนพฤษภาฝนฟ้ามืดครึ้ม เหมือนอย่างเพลงเขาว่าไว้เลย “ย่างเข้าเดือนหกฝนก็ต๊กพรำๆ...”
ลุงทองแอบร้อง “โอ๊บๆ” อยู่ในใจ 555 ไม่กล้าร้องดังอายเขา
วันนี้อากาศดีฝนพรำๆลุงทองแกปิดร้านออกมาเดินตลาด ดูของดูขาว เอ๊ย! ..ดูอะไรต่างๆไปเรื่อยเปื่อย
กำลังเดินดูของเพลินๆ เหมือนมีอะไรนิ่มๆมากะแซะข้างแขน เหลียวไปดู ลุงทองขนลุกซู่ทีเดียว..
“มาเดินคนเดียวเหงามั๊ยลุง” เสียงใสๆกระซิบใกล้ๆหูลุงทองเลย
“ โอ..หลานอมของลุงนี่เอง หลานอมมาซื้ออะไรเหรอ” ลุงทองหันไปถาม
“หนูจะมาเดินหาซื้อของใช้หน่อยค่ะ พอดีเห็นลุงทองเลยเข้ามาทักทาย เผื่อได้สปอนด์เซอร์อิอิ” ลูกอมตอบพร้อมเล่นหูเล่นตา
ลุงทองหันมายิ้มๆพร้อมบอก
“วันนี้ลุงว่าง หลานอมของลุงอยากได้อะไรล่ะ เดินดูไปกะลุงมั้ย”
ลูกอมหันมาตอบวาวตากรุ้มกริ่ม
“ฮั่นแน่..ลุงจะเป็นสปอนเซอร์ให้หนูแล้วใช่มะ หวังอะไรด้วยป่าว ฮี๊ๆๆๆ”
ฝนก็เริ่มตกปอยๆ ดูยัยลูกอมมาพูดงี๊ ลุงทองแกก็กระอักกระอ่วนสิ
“หลานอมของลุง ไม่ต้องห่วงนะ ลุงไม่ได้หวังอะไรตอบแทนหรอก แค่จะเดินเป็นเพื่อน”
“โธ่ลุง...น่าจะหวังสักหน่อย อิอิ..” ลูกอมพูดพร้อมกระแซะแขนลุงทองตลอด
“งั้นเราไปทางโน้นกันลุง หนูจะไปหาของด้านโน้น”
“ไปสิ” ลุงทองเดินเคียงข้างไปกับสาวน้อย นุ่งกางเกงสั้นจู๋ ใส่เสื้อยืดรัดตัวพอประมาณแต่คอกว้างจนเห็นความขาวเร้าใจ
(ลุงทองแกบอกว่าอย่าไปพิมพ์นะ ว่าแกแอบชำเรืองดูบ่อยๆ 5555)
ลูกอมเดินไปมาอยู่พักนึงแล้วก็มาหยุดที่ร้านนึง อ่านข้อความแล้วก็รำพึงออกมา
“กรุณาถอดรองเท้า”.... “เช๊อะ...ไม่ถอดจะทำไม” ลูกอมหันมาบอกกับลุงทองด้วยสายตามีค้อน
“โถ..หลานอมของลุง ถอดเถอะ เขาสู้อุตส่าห์เขียนป้ายไว้แล้ว” ลุงทองบอกด้วยเสียงเกือบกระซิบ
“ไม่ถอด...จะมารุกล้ำสิทธิกันได้ไง”ลูกอมหันมาพูดเสียงดังกับลุงทอง
“หลานอมฟังลุงนะ ทุกสถานที่เขามีระเบียบปฏิบัติ ที่เขาแจ้งเอาไว้ เราก็ควรจะปฏิบัติตามจึงจะถูกต้องนะ”ลุงทองอธิบาย
“ก็หนูไม่อยากถอดมีไรมั้ย” ลูกอมลอยหน้าลอยตาตอบ
“การอยู่ร่วมกันในสังคม เราควรปฏิบัติตามกฎระเบียบนะ หลานอมลองดูในร้านเขาสิทุกคนถอดรองเท้ากันหมดเลย” ลุงทองพยายามอธิบายไม่ลดละ
“การไม่ทำตามระเบียบที่ทุกคนเขายอมรับ ต้องถือว่าเรามีข้อบกพร่องทางสังคมนะ” ลุงทองเห็นลูกอมนิ่งไป ได้ทีเลยอธิบายใหญ่
“ถอดเถิดนะหลานอมของลุง เป็นเด็กดีต้องรู้จักปฏิบัติตามระเบียบของสังคม” ลุงทองพูดเชิงอ้อนวอน
“ไม่ถอด..ไม่ถอด..ยังไงก็ไม่ถอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ลูกอมพูดรัวๆน้ำเสียงเหมือนมีเสียงสะอื้น จนคนรอบข้างเริ่มหันมามองลูกอมกับลุงทอง
“ใจเย็นๆ หลานอมของลุง”ลุงทองพยามเอามาจับไหล่ลูกอมเบาๆ (ไม่กล้าจับตรงๆเท่าไหร่)
“ถอดเถิดนะ”
“ไม่..ยังไงก็ไม่ถอด” ลูกอมสะอื้นเยอะขึ้น
“อย่ามาห้ามหนู ยังไงหนูก็ไม่ถอด”ลุกอมเริ่มเสียงแข็ง
“ไหนลองบอกเหตุผลให้ลุงฟังหน่อยสิ ทำไมหนูถึงไม่ยอมถอด” ลุงทองเริ่มหันมาหาเหตุผล
“บอกลุงหน่อยสิ หนูมีเหตุผลอะไรถึงไม่ยอมถอดรองเท้า” ลุงทองจับต้นแขนทั้งสองข้างของลูกอมบีบเบาๆ
ลูกอมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าลุงทอง มีน้ำตาคลอ
“ลุงจะมาบังคับหนูทำไม ลุงทองอยากถอดลุงก็ถอดไปสิ” สะอื้น
“ลุงไม่ได้บังคับ ลุงแค่อยากรู้เหตุผล”
“ก็หนูไม่ได้เข้าร้านนี้ หนูจะถอดรองเท้าทำไมล่ะลุงๆๆๆๆๆๆ”
ลุงทอง:?????????????????????????????
เล่าสู่...หน้าตู้พระ...5/5/59
เดือนพฤษภาคม อากาศร้อนเหลือเกิน ร้อนจนตับจะแตกอยู่แล้ว เดินไปไหนมาไหนหรือไปที่แห่งใดก็มีแต่คนบ่น ร้อนๆๆๆ
อากาศร้อนยังไม่พอการหากินก็ฝืดเคือง ผู้คนไม่มีกำลังที่จะมาจับจ่ายใช้สอยกันนัก
ยิ่งร้านพระเครื่องของลุงทองด้วยแล้ว อย่าให้พูดเลย มันเงียบเสียจนวันๆ “ตาดำ” ไม่อยากจะให้ใครเห็น
ลุงทองแกก็อาศัยช่องว่างของความแก่ของแก เป็นตัวต่อสู้ปัญหาและเผชิญโชคชะตาของแกอยู่ไปวันๆ
อยู่ว่างๆแกก็เรียงพระในตู้พระ คอยแว่บเข้าไปตอบปัญหาที่แกพอรู้ตามกฎกติกาของเว็บพระออนไลน์บ้าง
พอเซ็งๆแกก็แฉลบเข้าไปหาดูคลิ๊ป (ธรรมมะ) หรือไลน์กลุ่มของเพื่อนฝูงที่เป็นอาจารย์สอนศิลปบ้าง (งานศิลปะเยอะดี)
แกก็ทำวนเวียนอยู่อย่างนี้ แป๊ปเดียวก็หมดวันพอดี ฮ่าๆๆๆ (ความสุขก็เป็นของแกแล้ว)
เช้านี้ลุงทองเรียงพระในตู้อยู่เพลินๆ มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทักทายแบบขึ้นเสียงสูงจนแกสะดุ้ง
“ลุงทองข๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หลานอมของลุงมาแล้วคร๊า”
ลุงทองหันไปทางต้นเสียง เห็นสาวน้อยในชุดกางเกงขาสั้นกุดใส่เสื้อยืดคอกว้างตัวจิ๋ว
โชว์อะไรที่มัน ค้าวขาวอะร้าอร่าม เดินปรี่เข้ามาหา ยังกะจะเข้ามากอด
“อุ๊ย..หลานอมของลุง ลุงตกใจหมดเลย ผลีผลามแบบนี้ระวังลุงหัวใจวายตายเอานะหลาน” ลุงทองแกว่าไป ตาแกก็แอบสอดส่ายไป
“แหมๆ ลุงข๋า เดี๋ยวหลานอมเรียกขวัญให้นะคะลุงขา”พูดพลางหลานอมตัวแสบก็เอาไหล่มากะแซะไหล่ลุงทองเบาๆ
“เป็นไงปิดเทอมนี้ไปเที่ยวไหนมา ลุงไม่เห็นหน้าเห็นตาเลยนะ” ลุงทองรีบเปลี่ยนเรื่องกลัวศิลธรรมในใจบกพร่อง
“ไม่ได้ไปไหนเลยค่ะลุง ปิดเทอมหลานอมต้องหางานพิเศษทำ เพื่อเก็บเงินเอาไว้ใช้ตอนเปิดเทอมค่ะ หลานอมต้องช่วยพ่อแม่หาเงินด้วยอีกแรง ชีวิตเด็กจนๆตาดำๆอย่างหลานอม ลุงทองสงสารมั๊ยคะ”
พูดพลางลูกอมมองช้อนสายตาละห้อยมองลุงทองอย่างเลื่อนลอยแถมโน้มตัวมาอิงลุงทองเบาๆ
ลุงทองถามต่อ
“อ้าวแล้ววันนี้ไม่ไปทำงานรึ”
“ลูกอมโดนไล่ออกแล้วค่ะลุงขา เจ้าของโรงงานไล่หนูออกอย่างไม่เป็นธรรม” พูดเสร็จลูกอมสะอื้นๆเบาๆ
ลุงทองอดไม่ได้ เอื้อมมือไปจับไหล่ลูกอม กำลังจะดึงเข้ามาปลอบขวัญในอ้อมอก
แต่ประตูหน้าร้านเปิดออกมาเสียก่อนพร้อมชายมาดเท่ห์ๆคนหนึ่งก้าวเข้ามา
“แอ้..พี่ทองทำรายอยู่นะ “เสียงชายมาใหม่ทักทายอย่างคุ้นเคย ทักเสร็จก็ชายตามองลูกอมไม่วางตา
มองเหมือนกับว่ามาจากกว๊านนนนนนน....พะเยา
“อ้าว..จารย์หนูลมอะไรพัดมาถึงเนี่ยล่ะ เข้ามาก่อน”ลุงทองตอบรับชายมาใหม่ แล้วเรียกมานั่งที่โต๊ะ
เอาน้ำชาอุ่นๆมาเสิร์ฟ ชายมาใหม่ หรืออาจารย์หนูที่ลุงทองเรียกเดินแบบไม่ดูทางเข้าไปนั่งที่โต๊ะบอก”ขอบคุณพี่”แต่ไม่มองหน้าลุงทองเลย
“แหมจารย์หนูวันนี้ได้เข้าไปดูตอบปัญหาสมาชิกเรื่องกฎกติกาอะไรบ้างหรือยังล่ะวันนี้”ลุงทองหันไปคุยกับอาจารย์หนู
“แหมพี่ช่วงนี้พวกอาบังมันเยอะเหลือเกิน ตอบยังไงก็ไม่ค่อยถูกใจเขา” ลูกอมหันขวับมามองอาจารย์หนู พลางถาม
“พี่อาจารย์หนู เป็นอาจารย์ที่คอยแก้ปัญหาช่วยเหลือคน ตามกฎกติกาหรือคะ”
ลุงทองรีบแนะนำ
“เนี่ยะแหละอาจารย์หนู ผู้ที่แก้...ปัญหาให้ใครต่อใครมาเยอะแล้วแก้ไวแก้เก่ง ชัดเจน ขนาดลุงเองเนี่ยะไม่ได้ครึ่งอาจารย์หนูแกหรอก”
“ลูกอมสวัสดีอาจารย์พี่หนูค่ะ”ลูกอมพนมมือปรี่เข้าไปเหมือนจะกราบตรงกลางอกอาจารย์หนู
ลุงทองต้องรีบเอามือกันไว้แล้วบอก
“อาจารย์หนูแกไม่ชอบผู้หญิงขาวอวบเข้าใกล้ๆแก หลานอมของลุงไหว้ห่างๆก็ได้”
อาจารย์หนูหันมาค้อนลุงทองวงใหญ่ แล้วหันไปถามลูกอม
“ว่าแต่น้องอมของพี่หนู..มีอะไรให้พี่หนูแก้หรือป่าว เห็นตอนพี่เข้ามาเหมือนกำลังปรึกษาอะไรกับพี่ทองอยู่”
“ลูกอมโดนเจ้าของโรงงานไล่ออกอย่างไม่เป็นธรรมค่ะ โรงงาน”เกษตรจอม10”เลยร้านลุงทองไปหน่อยเนี่ยแหละค่ะอาจารย์พีหนูขา”
ลูกอมกระซิกเบาๆ
อาจารย์หนู ลุงทอง ถามพร้อมกัน..
”เรื่องราวมันเป็นอย่างไรหรือน้องอมของพี่”(จารย์หนู)
”เรื่องราวมันเป็นอย่างไรหรือหลานอมของลุง”(ลุงทอง)
ลูกอมเริ่มเล่า
“ก็บริษัทเกษตรจอม10 เขารับนักศึกษาทำงานช่วงปิดเทอม ลูกอมก็ไปสมัคร
โดยเขากำหนดระเบียบว่ารับเฉพาะนักศึกษาหญิงที่เป็นลูกครึ่งเท่านั้น หนูก็เลยไปสมัคร ทำงานได้อาทิตย์เดียวเอง
ประธานก็เรียกตัวหนูไปพบ เขาถามหนูว่า"
“เธอรู้มั๊ยบริษัทเราเน้นเรื่องระเบียบและกฎกติกามาก อะไรที่มันผิดระเบียบผิดกฎแล้วต่อให้ขาวอวบอย่างไงก็อยู่ร่วมงานที่นี่ไม่ได้”
ลูกอมก็ตอบเขาไปว่า “ทราบค่ะ” ประธานเลยถามต่อ แล้วที่เธอเข้ามาสมัครงานเธอเป็นลูกครึ่งอะไร
“ลูกครึ่งแขกค่ะ” ยังไม่ทันอธิบายอะไรต่อ ประธานก็บอกว่า
“ฉันไล่เธอออกเธอไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้ว”
ลูกอมเล่าจบ ก็สะอึกสะอื้นไม่หยุด..อาจารย์หนูและลุงทองต้องช่วยกันปลอบ
“แบบนี้มันไม่ถูกต้องนี่นาพี่ทอง เอากฎกติกาอะไรมาไล่น้องอมของพี่ออก”
อาจารย์หนูหันไปทางลุงทองแต่มือพยายาจะเข้าไปโอบลูกอม
ลุงทองต้องรีบเอามือไปกันไว้แล้วเสริมว่า
"แขกมันผิดตรงไหน บริษัทรับสมัครลูกครึ่ง ลูกแขก มันก็ต้องเป็นลูกครึ่ง มาไล่ออกแบบนี้มันไม่ถูกต้อง"
“บริษัทเกษตรจอม10 ใช่มั๊ย ประธานก็พี่วิบูลย์ไงอาจารย์หนู”
“อ้าวเหรอพี่ พี่จอม10 ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องเลย เราต้องช่วยลูกอมแล้วละพี่ พี่ทองปิดร้านเลยไปลุยพี่วิบูลย์กัน”
อาจารย์หนูหันไปชวนลุงทอง ลุงทองพยักหน้ารับ หันไปมองเห็นลูกอมสะอื้นหนัก
“ใช่อาจารย์หนู เราเคารพเรื่องกฎกติกากันอยู่แล้ว แต่พี่จอม10 มาทำอะไรนอกกติกากับลูกอมแบบนี้ยอมไม่ได้ ลุยลูกเดียว”....
ปิดร้านเสร็จ ลุงทอง อาจารย์หนู ลูกอม ตรงดิ่งไปบริษัทเกษตรจอม10 ขอพบประธานวิบูลย์
“อ้าว..ลุงทองอาจารย์หนู ไปไงมาไง เข้ามาก่อน คนกันเองทั้งนั้น เข้ามาๆนั่งๆๆๆๆ”ประธานวิบูลย์เชื้อเชิญ
เมื่อนั่งเรีบร้อยประธานวิบูลย์รีบถาม “มีอะไรหรือป่าวอาจารย์หนู ลุงทอง อ้าวนั่นมันพนักงานที่ผมไล่ออกไปนี่”
ประธานวิบูลย์หันไปมองลูกอม
“ก็เรื่องนี้นี่แหละพี่จอม พี่จอมไล่คนออกแบบไม่มีเหตุผล ไม่ได้นะพี่”ลุงทองว่า
“ใช่พี่ คนเราเรื่องกฎกติกาเมื่อตั้งขึ้นมาแล้ว ก็ต้องใช้ให้ถูกต้อง อย่างลูกครึ่งพี่จะมารังเกียจแขกแบบนี้ผมว่ามันไม่ถูกต้องนะ”อาจารย์หนู เสริม
“ผมก็ทำตามกฎกติกาทุกอย่างนะ ลุงทอง อาจารย์หนู มาว่าผมไล่คนผิดกติกาตรงไหน”ประธานย้อนถาม
“อ้าว ก็หนูลูกอมนี่ไง มาสมัครงานโค้วต้าลูกครึ่งตามกติกา ทั้งขาว ทั้งอวบ ทำงานก็เก่งแล้วพี่ไล่ออกได้ไง
พี่คนตั้งกติกา ควรปฏิบัติไปตามกติกาถึงจะถูก อยากให้พี่พิจารณาใหม่อีกครั้งครับ”อาจารย์หนูว่า
“จริง คนเราเรื่องรักษากฎกติกาสำคัญ การที่พี่ไล่พนักงานออกโดยไม่มีความผิดแบบนี้ผมไม่เห็นด้วยครับ
รบกวนพิจารณาใหม่อีกครั้งตามอาจารย์หนูครับ” ลุงทองว่า
“เดี๋ยวๆๆ ลุงทอง อาจารย์หนู ใจเย็นๆก่อน แล้วที่ผมไล่เด็กออกผมก็ทำตามกติกานะ ผมผิดตรงไหนเหรอ”ประธานชักงง
“ผมต้องถามพี่จอมต่างหากว่า ลูกแขก มันผิดตรงไหน พี่ถึงไปไล่เด็กออก”ลุงทองชักโมโหนิดๆ
“ใช่พี่ พี่เปิดรับโควตาเด็กลูกครึ่งเข้าทำงาน น้องอมของผมใช้สิทธิ์ลูกแขก มันผิดตรงไหนหรือพี่..ตอบสิพี่ ผมอยากรู้..........”
อาจารย์หนูชักเริ่มอารมณ์ขึ้นเหมือนกัน
ประธานวิบูลย์เลยตอบว่า
“ลุงทอง อาจารย์หนูฟังให้ดีนะ”....ประธานหันไปทางลูกอมแล้วถามลูกอมว่า...
“หนูใช้โควตาลูกครึ่งมาสมัครงานตามกติกาใช่มั๊ย”
“ค่ะ” สะอื้นเบาๆ
“หนูทราบดีใช่มั๊ยบริษัทของเรายึดมั่นในเรื่องกฏกติกามาก
“ค่ะ” สะอื้นดังขึ้นอีกนิด
“แล้วหนูมาสมัครลูกครึ่งโดยแจ้งว่าพ่อหนูเป็น แขก ใช่มั๊ย”
“ค่ะ” สะอื้นหนักมาก
"งั้นหนูตอบอีกข้อสิ หนูสมัครโควตาลูกครึ่งโดยแจ้งว่าพ่อเป็น แขก แล้วแม่หนูล่ะเป็นอะไร"
"เด็กเสิร์ฟค่ะ" ร้องไห้โฮๆๆๆแล้ววิ่งออกจากห้องไป
อาจารย์หนู????????????
ลุงทอง???????????
----------------------------------
(N เล่าสู่...หน้าตู้พระ...5/6/58
อากาศเดือนมิถุนายนเมื่อเริ่มย่างเข้าหน้าฝนปกติแล้วอากาศจะเริ่มผ่อนคลายความร้อน
เข้าสู่ฤดูฝนโปรยปรายแล้ว แต่นี่ไม่เลย อากาศยังร้อนอบอ้าวไม่ต่างจากเดือนเมษา พฤษภาเลย เพลงไวพจน์ ที่ร้องไว้แต่ก่อนว่า
เมื่อถึงเดือนเมษาหนุ่มบ้านนานั่งฝัน...........ยามฝนลงเดือนหกหมู่นกโบกบิน................
ฟังแล้วนี่ก็เดือนหกแล้วฝนไม่ค่อยลงสักทีไม่เห็นเหมือนเพลงเลยครับลุงไวพจน์ 5555
อะไรก็ไม่เท่าไหร่ อากาศร้อนน่ะพอทน แต่ไอ้เจ้าแอร์คอนดิชั่นในร้านลุงทองดันมาเสียนี่สิ
มันทำให้เซ็งสุดๆ นี่ช่างซ่อมไปอาทิตย์นึงแระ..เย็นตอนวันมาประกอบ รุ่งขึ้นอีกวันเสียอีก สามรอบแล้ว อยากบอกว่า “ลุงทองอกอีแป้นจะแตกแล้ว”
ร้านลุงทองนอกจากอากาศร้อน ลูกค้าก็ไม่ค่อยมีมาเช่าพระ จะด้วยเศรษกิฐ หรือเศษสกัดก็ไม่รู้ละ พอมาประกอบกับแอร์เสียเนี่ยมันเซ็งสุดๆ
คิดอะไรไปตามประสาเรื่อยเปื่อยแบบคนใกล้แก่แบบลุงทอง เสียงหนึ่งก็ดังปรี๊ดดดดเข้ามา
“สวัสดีลุงทอง.........หลานอมของลุงมาแล้วคร๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ลุงทองหันขวับไปหาต้นเสียง ประตูร้านเปิดโพ๊ะเข้ามาพอดี ร่างของสาวน้อยนุ่งกางเกงขาสั้นกุดโชว์ขาขาว
เสื้อยืดเอวลอยสีส้มแป๊ดดด...ขับผิว...โชว์เนินอกขาวๆ ผมยาวเลยบ่า สายตายียวนเดินสวนประตูเข้ามา
“ยัยลูกอมตัวแสบ” ลุงทองคิดในใจ หลังแอบสำรวจเรือนร่างสาวน้อยเรียบร้อย
“สวัสดีหลานอมของลุง” ลุงทองกล่าวสวัสดีตอบ แล้วก้มหน้าก้มตาเรียงพระในตู้ ทำเป็นไม่สนใจลูกอม แต่แกจะใช้การชำเรืองมองเป็นระยะ
“โหลุง... นี่ร้านพระหรือตู้อบซาวด์น่าเนี่ยร้อนจัง....ลุงจะอบพระขายเหรอ...” ลูกอมจีบปากจีบคอพูด
“โถ..หลานอมของลุง ลุงก็ร้อนจนตับจะละลายอยู่แล้ว ก็แอร์มันเสียน่ะ “........
“แอร์เสียก็หาคนมาพัดให้สิจ๊ะจะได้เย็นขึ้น ทนร้อนอยู่ด้ายลุงนี่” พูดแล้วส่งสายตาเย้ายวน
“แหมหลานก็ เมียลุงเขาก็ต้องทำงานบ้าน งานของเค้า เค้าจะมัวมานั่งพัดให้ลุงได้ไงล่ะหลาน” ลุงทองพูดตามเชิงของแก...
“โธ่ลุง....เชยว่ะ ทำไมไม่หาเมียอีกคนล่ะจะได้หมดปัญหาการใช้แรงงาน” ลูกอมจิก
“หลานอมเอ๋ย ลุงอายุปูนนี้แล้วจะไปหาเมียอีกคน ลุงจะเอาแรงที่ไหนไปทำละจะหลานอม”ลุงทองแกล้งเหย้า”
“อ้าวลุง...มีเมียเนี่ยต้องใช้แรงด้วยเหรอ “
“ต้องใช้สิหลานไม่มีแรงจะมีเมียได้ไงล่ะ” ลุงทองตอบยิ้มๆ
“ก็หนูไม่รู้นี่ หนูไม่เคยมีเมีย แล้วมันใช้แรงเยอะมั๊ยลุง”ลูกอมถาม พร้อมกะแซะสีข้างลุงทองเบาๆ
“โอ๊ย..หลานเอ๊ยถามเรื่องอื่นบ้างก็ได้ อากาศมันร้อนน่ะ คนแก่ๆแล้วเขาไม่ค่อยมีเมียเพิ่มกันร๊อกมันอันตราย และอีกอย่างลุงชอบแต่พระ” ลุงทองกลั้นใจพูดเรื่องตรงข้ามแบบฝืนใจสุดๆ
“ลุงพูดผิดป่าว หนูเคยอ่านโพสต์ในเว็บพระเครื่อง ลุงขน๊าน หรือลุงขน่าน เนี่ยแหละ แกยังบอกว่าแกมีลูกเล็ก และมีเมีย 2 เป็นเด็กๆด้วยนี่ ลุงไม่เคยอ่านเหรอ” ลูกอมยังโต้แย้งไม่ลดละ
“ก็แหม..ลุงที่หนูว่าน่ะแกยังคงแรงดีและมีฝีมือ ลุงไปเทียบแกไม่ติดหรอกหลานอม” ลุงทองทำเป็นค้อนลูกออม
ลูกอมขำ คริคริ แถมมาขยำแขนลุงทองเบาๆ “แล้วลุงลองดูบ้างยังล่ะ”
ลุงทองแอบถอนหายใจเบาๆ พร้อมเป่าลมออกปาก ก่อนหันกลับมาพูดกะลูกอม “ขอลุงเรียงพระก่อนนะตะบะจะแตก”
“หา...ตะบะอะไรนะลุง” ลูงอมสวนซ้อนคำทันที
ลุงทองรีบตอบ “อ๋อ..กะบะใส่พระที่ลุงซ้อนไว้เนี่ยมันจะหล่นแตกน่ะ” ลุงทองถอนหายใจอีกครั้ง
“ลุงๆ..หนูขอถามเรื่องพระก็ได้ พระใหม่ที่เขาว่าผู้สร้างมาปั่นราคากันเป็นขบวนการ มาโฆษณาว่ามีอภินิหาร ยิงฟันไม่เข้า ใช้แล้วโชคดีมีโชค รถค่ำ รถชนก็ไม่ตาย ลุงคิดว่าไงจ๊ะ”
“เออหลานถามแบบนี้ดีกว่า ลุงชอบตอบเรื่องพระ” ลุงทองพูดต่อ
“เรื่องที่หนูถามน่ะลุงอยากจะบอกให้ สิ่งนั้นน่ะเขาเรียกว่าการโฆษณา และไอ้การโฆษณาเนี่ย
เขาก็ต้องหาสิ่งที่จะดึงดูด หรือเรียกร้องให้คนมาสนใจ มาดู มาซื้อมาหากันไง”
ลูกอมถามต่อ “แล้วแบบนี้ไม่เข้าค่ายโฆษณาเกินจริงหลอกลวงหรือลุง”
“อันนี้เราก็ต้องมาดูกันว่า ยุคสมัยในการโฆษณานั้นมันพัฒนาไปถึงไหน คนที่รับการชมโฆษณาเขาชอบการนำเสนออย่างไร และข้อกฎหมายกำหนดอย่างไร” ลุงทองพูดต่อ
“ลูกอมเคยดูโฆษณาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมั๊ย”
“เคยสิคะ”
“ในโฆษณา มีทั้งหมู ทั้งลูกชิ้นบ้าง กุ้งบ้างเต็มชามเลย เวลาไปซื้อมากินมันมีมั๊ย”
“ไม่มีอ่ะลุง”
“แล้วหลานอมของลุง ซื้อกินมั๊ยล่ะ”
ลูกอมตอบแบบไม่ต้องคิด “หนูชอบ หนูก็ซื้อมากิน ไอ้ที่ไม่มีในโฆษณาก็ซื้อมาเติมเอาลุง”
“แล้วหลานเคยดูโฆษณาพวกน้ำหอมระงับกลิ่นกาย หรือพวกโรลออลบางยี่ห้อมัย ที่ทาแล้วมีสาวๆเป็นร้อยๆคนวิ่งตามมาหอม จนหนีก็หนีแทบไม่ทันอ่ะ” ลุงทองแย็บต่อ
“แหมเคยสิลุง ..เห็นแล้วเว่อร์สุดๆ อะไรจะขนาดนั้นเน๊าะ ลุงก็ชั่งหามาถามเน๊าะ” ลูกอมแย็บคืนเบาๆ
“แล้วหลานอมเคยซื้อมาใช้มั๊ย”
“โอ๊ยลุง...ใครจะไปซื้อมาใช้แบบนั้น ถ้าใช้แล้วหน่มๆวิ่งตามก็ว่าไปอย่าง” ลูกอมตอบโดยไม่ต้องคิดเหมือนเดิม ลุงทองได้ทีจึงพูดต่อ
“เห็นมั๊ยล่ะ ว่าการโฆษณานั้น มันเป็นแค่การเล่าเรื่อง คนเล่าจะเล่าอย่างไรให้คนมาสนใจ
ให้คนเข้ามาดู ให้คนเข้ามาเห็น หากคนเข้ามาดูเข้ามาเห็นแล้ว ลองแล้วเขาไม่ชอบ หรือดูแล้ว
ไม่คิดชอบ คนดูเขาก็จะตัดสินใจได้เอง ว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อดี คนสมัยนี้การรับรู้ข่าวสารนั้นกว้างไกลคงไม่มีใครที่จะมาหลอกกันง่ายๆได้อีก แล้วละหลานอมของลุงเอ๋ย” ลุงทองมีหยอด
“อ้าวลุง..แล้วแบบนี้ที่คนคนมาประณาม มาว่าคนโฆษณาอิทธิฤทธ์พระ เขาไม่เข้าใจเรื่องการโฆษณาแบบที่ลุงว่านะสิคะ” ลูกอมยังสงสัย
ลุงทองต้องตอบอีกว่า
“เขาอาจจะติติงแบบขำๆ ก็ได้หลาน ลุงยังยืนยันว่าคนสมัยนี้ไม่น่าจะใช้การโฆษณาให้หลงเชื่อได้ทุกอย่างแน่นอน เขามีความคิดพิจารณาได้อยู่แล้ว ซึ่งคนนำเสนอโฆษณา ลุงว่าเขาก็รู้และเดาได้ เหมือนที่หลานเอาผักเอาหมูเอาลูกชิ้นมาใส่บ๊ะหมี่สำเร็จรูปกินเองนั่นแหละ หรือเหมือนที่หลานไม่ชอบเรื่องโรลออนหลานก็ไม่ใช้ คนโฆษณาเขาเพียงจะสร้างโฆษณาอะไรก็ตามที่อยากให้คนอ่าน หรือคนเข้ามาดูเยอะๆ เพื่อที่จะรู้จักสินค้าเขา ส่วนดูแล้วใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อเขาคงไม่คาดหวังมากมายหรอก” ลุงทองได้ทีอธิบายยาว
“เข้าใจแล้วลุง สรุปว่าใครจะโฆษณายังไงก็ตามตัวเราต่างหากที่ต้องพิจารณาเอง.....แหมลุง เนี่ยอธิบายให้หนูเข้าใจเรื่องโฆษณาเยอะเลยนะเนี่ย”
“ลุงก็ว่าไปตามมุมมองของลุงแหละหลาน แต่ทำให้หลานอมเข้าใจได้ลุงก็ชื่นใจแล้วล่ะ” ลุงทองยิ้มมุมปากมีความสุข
!!!!!ลูกอมลุกขึ้นยืนแบบฉับพลัน เกาะแขนลุงทองทำหน้าตื่น
“ตายแล้วลุง ต้มข้าวต้มให้พ่อไว้แล้วมาซื้อของ ดันมาแวะคุยกะลุงเพลินข้าวแห้ง หม้อระเบิดแล้วมั๊งลุง...ไปล่ะ” ลุงทองตกใจ ลูกอมรีบวิ่งไปที่ประตูจะผลักออกไปแล้วหันกลับมาหาลุทอง....กระซิบใกล้ๆหู อีก
“ถ้าคิดว่ามีแรงดีแล้วโทรหาหนูนะ 081-444XXXX” ลูกอมพรวดพราดออกประตูไป
ลุงทอง..?????อ้าปากค้าง
(N)
เล่าสู่หน้าตู้พระ..................
หลังหวยออกบรรยากาศภายในร้านลุงทองดูเงียบเหงาวังเวงวิเวกวิโหวเหวชอบกล
ลุงทองจัดเรียงพระในร้านของแกไป ใจที่เคยเปี่ยมล้นด้วยธรรมะ ของแก แว๊ปนึงก็ถูกกิเลสเข้ามาครอบงำ
*ดูดู๋ออกมาได้ 63 * แกรำพึงรำพันต่อ
*สู้อุตส่าห์ซื้ออายุพี่เป้าไว้เต็มๆ พี่เป้านะพี่เป้า จะเกิดให้ไวกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้*
แน้ๆๆๆๆๆ...ดูลุงทองแกคิดเข้า
*ลุงทองขาๆๆๆๆๆๆ* เสียงหนึ่งดังขึ้น
ลุงทองบอกตัวเองว่าไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นเสียงยัยหลานลูกอมตัวแสบ
แต่เมื่อนึกถึงความขาวอวบ แกเลยชำเลืองมองนิดนึง แล้วหลบมาใจเต้นตรงมุมตู้พระ ยัยลูกอมปรี่เข้ามายืนใกล้ๆ
*ลุงทองขา ลุงเมื่อยมั๊ยเดี๋ยวหลานอมของลุงจะนวดให้นะ มามะลุงนั่งลงๆ*
ลุงทองใจเต้นระทึก แล้วก็พยามส่ายหน้าเล็กน้อย ทั้งๆที่มันตรงข้ามกับใจตัวเองอย่างสิ้นเชิง
โธ่ๆๆๆๆไอ้ทองเอ๊ย ขนาดใจกะใบหน้ามึงยังไม่สามัคคีกันเลยนะมึง ....ลุงทองแกด่าตัวเองในใจ
*ไม่ต้องหรอกหลานอม ใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ค่อยดีนะ*
* เรื่องอะไรที่ผ่านมาลุงไม่โกรธหรอกเพราะยังไงหนูก็เป็นหลานอมของลุงแล้ว*
ลูกอมเข้ามาขยำแขนลุงทองเบาๆ เอากายกระแซะนิดๆเชิงเหย้าทำตาปิ๊ปๆๆๆ
*ขอบคุณลุงทองมากๆค่ะเดี๋ยววันนี้หนูว่างหนูมาช่วยอม เอ๊ย! ช่วยลุงขายพระหน้าร้านนะ*
ลุงทองถอนหายใจเฮือกใหญ่ผายหน้าเข้ามุมเล็กน้อย ก่อนหลุดคำออกมาเบาๆ.... ตามใจ....
*เฮ้!พี่ทอง น้องแท่งมาแว๊วววววววว...อยู่ป่าว งวดนี้รวยอีกแล้วเพ่ 5555*
ลูกอมมองเห็นพี่แท่งเปิดประตูร้านเข้ามาทักทายลุงทอง เห็นพี่แท่งถูกหวย...รีบทำการค้าทันที
*หวัดดีพี่แท่ง วันนี้ถูกหวยเช่าพระอะไรดีลูกอมยินดีบริการค่ะ*
นายแท่งเห็นน้องลูกอม ตานายแท่งก่อเกิดประกายแวววาว จนตาแทบถลนออกนอกเบ้า.......
*โอ! น้องอมของพี่แท่ง วันนี้สวยเหลือเกิน พี่อยากเหมาหมดตู้เลยจ่ะ* ลูกอมส่งค้อนนิดหน่อยด้วยความหมั่นไส้
*รวยแยะมั๊ยล่ะน้องแท่ง น้องแท่งนี่โชคดีจริงๆนะ ช่วงนี้หน้าฝนพี่จำหน่ายพระไม่ค่อยดีเลยยังดีที่น้องแท่งถูกหวยแล้วมาอุดหนุนบ่อย*
ลุงทองรีบออกมาทักทายเพราะได้ยินเรื่องคนถูกหวยจะมาซื้อพระ
*ก็โขอยู่พี่ทอง แต่ตอนนี้ชักอยากเปลี่ยนใจแล้วละ ไม่อยากทุ่มเงินกับพระแล้ว อยากทุ่มอย่างอื่น*
นายแท่งพูดกะลุงทองแต่ชายตาไปมองลูกอมไม่วางตา
---ท่าทางจะอดอีกแล้วไอ้ทองเอ๊ย ยัยหลานอมตัวดีทำเราอีกแล้ว...ลุงทองครุ่นคิด
*ลุงลุง ..ฝนข้างนอก เริ่มตกอีกแล้ว เปิดโทรทัศน์ดูข่าวพยากรณ์อากาศมั่งสิลุง ไม่ทันข่าวสารเลยลุ่งเนี่ย*
ลุงทองรีบไปเปิดโทรทัศน์ดูข่าวเหมือนโดนมนต์สั่ง....
*น้องอมของพี่แท่ง ไม่อยากสั่งอะไรให้พี่แท่งทำมั่งหรือจ๊ะ รู้สึกอยากทำอะไรให้น้องอมยังไงก็ไม่รู้ * กรุ้มกริ่มสุดๆ
*พี่แท่งเนี่ย ชอบเล่นหวยแบบนี้ เป็นคนจังหวัดเลยหรือป่าวคะ*
*อุ๊ย! พี่ไม่ใช่คนเลยหรอกจ่ะ น้องอมอยู่ที่ไหนพี่ก็อยากอยู่ที่นั่นแหละจ่ะ*
*ถึงว่า*.........
นายแท่งเอียงหน้าให้สุดเท่ห์ก่อนถาม
*ถึงว่า..อะไรจ๊ะน้องอมจ๋า...*
*ถึงว่าว่า...พี่แท่งหน้าตาไม่ค่อยเหมือนคนเลย..*
*อะจ๊ากกกกกกกก...โถโธ่ๆน้องอมของพี่แท่งง่ะ.....ฮือๆ* นายแท่งอาย..ม้วนหน้าหนีหันไปทางลุงทอง
*ไปก่อนนะพี่ทอง...ลาก่อน..ไปละ* ว่าแล้วหนุ่มแท่งก็รีบเปิดประตูร้านฝ่าสายฝนหายไปกับสายลม
ประตูร้านเปิดอีกครั้ง ยายแก่ๆคนหนึ่งท่าทางยังแข็งแรงเปิดประตูเข้ามา......
*ขอหลบฝนหน่อยนะพ่อหนุ่ม พ่อมหาจำเริญ แม่หลานสวยคนสวย*
*เข้ามาก่อนยาย เดี๋ยวไม่สบายนั่งก่อนๆ * ลุงทองกับหลานอมพูดเกือบพร้อมกัน
ยายทรุดตัวลงนั่ง ดูโทรทัศน์ประกาศข่าวเรื่องฝนจะตกอีกในวันพรุ่งนี้ ยายฟังด้วยความสนใจ
แป๊ปเดียวแกรีบยืนขึ้น พร้อมยิงคำถาม
*อีหนู..แถวนี้มีร้านไหนขายตาข่ายบ้างยายต้องรีบไปซื้อ*
*ยายจะซื้อไปทำอะไรหรือยาย* ลูกอมถามด้วยความสงสัย
*ยายปลูกผลไม้ละมุด ขนุน ไว้มาก ยายจะเอาไปคลุมไว้ เดี๋ยวเสียหายหมด* ยายรีบบอก
*ถัดร้านผมไปตรงหัวมุมโน่นน่ะยายมีขาย* ลุงทองบอก
ยายรีบพรวดพลาดกำลังจะออกประตู ลุงทองรีบถาม
*ยายจะรีบไปไหนฝนยังพรำอยู่เลย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก*..ลุงทองเป็นห่วง
*ต้องรีบหลาน เดี๋ยวไม่ทันพรุ่งนี้ ผลไม้ยายเสียหายหมด* ยายพูดจบรีบเดินไปผลักประตู ลูกอมรีบถามต่อด้วยความสงสัย
*ทำไมต้องรีบขนาดนั้นยายยยยยย...* ยายได้ยินรีบตอบ
*เอ็งไม่ได้ยินข่าวมันว่าเมื่อกี๊เร๊อะนังหนู* ลูกอมสงสัย
*ข่าวว่ายังไงยาย*...
*อ้าว ก็มันว่า พรุ่งนี้จะมีฝนตกเป็นค้างคาว* ยายตอบแล้วรีบผลักประตูเดินไปอย่างรวดเร็ว
ลุงทอง...*?????????????????????????*
ลูกอมรำพึงเบาๆ *ฝนตกเป็นครั้งคราวยาย* !!!!!!!!!!!
|
