URRL0009-111-56066540001111199

เหรียญครูบาแบ่ง วัดบ้านโตนด จ.นครราชสีมา

รุ่นสมปรารถนา เนื้อทองแดงลงยาหลังเรียบบจารมือ

แยกชุดกรรมการอุปถัมภ์ใหญ่

สร้างรวมทั้งหมดเนื้อนี้ 109  เหรียญเท่านั้น

เปิดบูชาที่ 990 บาท

จัดส่ง EMS ทั่วไทย

ครูบาแบ่ง ฐามุตตโม เกิดเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2496 ซึ่งตรงกับวันเสาร์ ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 9 ปีมะเส็ง ที่หมู่บ้านโตนด ตำบลโตนด อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา จึงถือได้ว่าเป็นชาวโคราชโดยกำเนิด ชื่อเดิมของท่าน นายเสมา จุ่มกลาง เป็นบุตรของนายมาก จุ่มกลาง กับนางอ่อง จุ่มกลาง มีพี่น้องชายหญิงรวมกัน 7 คน โดยท่านเป็นบุตรคนที่ 3 ด้วยความที่ครอบครัวของท่านเป็นแพทย์แผนโบราณและเป็นหมออาคมไสยเวทย์ ที่ถ่ายทอดวิชาสืบต่อกันมาแต่ครั้งปู่ย่าตายาย ทำการรักษาผู้คนในหมู่บ้านและละแวกใกล้เคียงที่เจ็บป่วย ครั้นเมื่อท่านอายุได้ 12 ปีก็เรียนจบระดับประถมต้นจากโรงเรียนวัดบ้านโตนด จากนั้นท่านก็ไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้น แต่ท่านได้เริ่มศึกษาสรรพวิชาแพทย์แผนโบราณ การรักษาโรคภัยด้วยยาหม้อและสมุนไพร ท่านมีโอกาสได้ศึกษาอ่านเขียนอักขระขอมตามหลักคัมภีร์โบราณ และได้รับการถ่ายทอดเวทย์มนต์คาถามหาบทต่างๆจากนายมากผู้เป็นบิดา จากการที่ท่านตั้งใจรับการถ่ายทอดวิชาความรู้ทางการแพทย์แผนโบราณเป็นอย่าง ดี เมื่อท่านอายุได้ 14 ปีก็สามารถรักษาชาวบ้านให้หายจากอาการเจ็บป่วยได้ บิดาจึงไว้วางใจให้ช่วยรักษาชาวบ้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนได้รับการกล่าวขานว่าเป็นหมอน้อย ที่ได้รับการนับถือจากชาวบ้านโตนดตั้งแต่เยาว์วัย เมื่ออายุย่างเข้าวัยหนุ่มชีวิตในวัยนี้ของท่านได้พบกับการเปลี่ยนแปลงครั้ง ยิ่งใหญ่ในชีวิต เมื่อในหมู่บ้านโตนดของท่านมีชีปะขาวผู้หนึ่ง ซึ่งมีร่างกายสูงใหญ่ผิดจากคนธรรมดา เดินธุดงค์จาริกแสวงบุญมาปักกลดอยู่ที่ชายป่าท้ายหมู่บ้าน สอบถามได้ความว่าท่านเดินทางข้ามแม่น้ำโขงมาจากฝั่งประเทศลาว มีอาศรมถิ่นที่พำนักอยู่ภูเขาควาย ดินแดนที่มีความลี้ลับอาถรรพ์ เป็นป่าดงดิบที่เต็มไปด้วยถ้ำและหุบเขาสูงชันที่ทอดตัวอยู่ทางตอนเหนือของ ประเทศลาว ที่ภูเขาควายแห่งนี้คือสถานที่ที่พระเกจิอาจารย์ของไทยหลายรูปได้ธุดงค์ไป ถึงมาแล้ว และที่ภูเขาควายแห่งนี้ก็เป็นตักศิลาวิชาอาคมไสยเวทย์ของชีปะขาวผู้นี้ ท่านมีชื่อว่า”ครูบาสีหราช”  และท่านหมอเทพ จากสาย”สำเร็จลุน” ซึ่งเป็นพระเกจิระดับปรมาจารย์ของประเทศลาว เมื่อท่านทราบดังนี้จึงเกิดความเลื่อมใส ท่านจึงได้ฝากตัวขอเป็นศิษย์ ออกติดตามรับใช้ครูบาสีหราชในระหว่างที่เดินธุดงค์ในไทย ทั้งๆที่ท่านยังเป็นเพศฆราวาส จากนั้นก็เดินทางข้ามฝั่งไทยไปจนถึงอาศรมที่พำนักภูเขาควาย ท่านได้คอยรับใช้และได้รับการถ่ายทอดวิชาอาคมจากครูบาสีหราชจนสำเร็จในระดับ หนึ่ง ท่านจึงกราบลาครูบาเพื่อเดินทางกลับมายังบ้านโตนดอีกครั้ง พอถึง พ.ศ.2521 มีอายุได้ 25 ปี ถึงเกณฑ์บวชเรียนศึกษาพระธรรม ท่านได้กราบลาอุปสมบทที่วัดบ้านโตนด โดยมีพระอุปัชฌาย์ คือ “พระครูวัชรญาณวิสุทธิ์” เจ้าอาวาสวัดด่านทองหลาง เจ้าคณะอำเภอโนนสูงในขณะ นั้น ท่านได้รับฉายาทางธรรมว่า “ฐามุตตโม” ซึ่งมีความหมายว่า “ผู้มีฐานะอันอุดม” เมื่อบวชได้ 4 เดือน หลังจากออกพรรษาในปีนั้น ท่านได้ปลีกวิเวกเริ่มออกเดินธุดงค์โดยทันที ด้วยความมีมานะเป็นมุ่งมั่นและมีจิตใจที่แน่แน่ว ประกอบกับเป็นผู้มีวิชาอาคมติดตัว หลังจากที่ท่านได้ออกธุดงค์ไปตามที่ต่างๆเป็นเวลา 1 ปี ท่านมีโอกาสได้พบกับครูบาสีหราชที่อาศรมภูเขาควายอีกครั้งหนึ่ง จึงได้รับการถ่ายทอดวิชาอาคมจนสำเร็จถึงขั้นสูงสุด จากนั้นท่านได้เดินธุดงค์ข้ามฝั่งลาวกลับมายังวัดโตนดอีกครั้งหนึ่ง แต่พอถึง พ.ศ.2523 ครูบาสีหราชได้ละสังขาร ท่านจึงเดินทางกลับไปยังภูเขาควายและอยู่จัดการศพจนเรียบร้อย ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้ท่านเสียใจมากจนต้องลาสิกขาบทกลับมาเป็นฆราวาส จากนั้นท่านได้เดินทางไปที่ต่างๆเพื่อค้นหาสัจจะธรรมบางสิ่งให้กับตัวเอง จนกระทั่ง พ.ศ.2536 ท่านได้รับข่าวบิดาล้มป่วยด้วยอาการอัมพฤกษ์ ท่านได้ทำการรักษาโดยใช้วิชาความรู้ที่มีแต่ก็ไม่สามารถรักษาบิดาให้หายได้ ท่านจึงได้ตั้งจิตอธิษฐานขอบวชแก้บนให้บิดาโดยตั้งใจจะบวชเป็นเวลา 15 วัน แต่ในระหว่างที่บวชแก้บนอยู่นี้ ท่านได้เห็นความเจ็บป่วยของบิดา เห็นการเจ็บป่วยล้มตายของชาวบ้าน และเห็นความทุกข์ยากลำบากของชาวบ้าน ทำให้ท่านได้มีโอกาสได้เข้าใจถึงหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงเกิดคิดเปลี่ยนใจขออยู่ในร่มกาสาวพักตร์ต่อไป เพื่อคอยช่วยเหลือญาติพี่น้องและชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อน ให้ได้นำหลักธรรมะมาใช้ในการนำพาชีวิตให้กลับมาดีขึ้นได้ ท่านได้รับการ เรียกขานชาวบ้านและลูกศิษย์ว่า “ครูบาแบ่ง” ด้วยเพราะความใจดี เมื่อชาวบ้านขออะไรท่านก็ให้โดยไม่หวงหรือยึดติด จากนั้นท่านก็ได้ออกเดินธุดงค์ตามป่าเขาในประเทศไทยเรื่อยมา และได้มีโอกาสจำพรรษาร่วมกับครูบากฤษณะซึ่งเป็นศิษย์ของครูบาสีหราชอีกผู้ หนึ่ง จนกระทั่งประมาณปี พ.ศ.2544 ท่านจึงได้ยุติการออกเดินธุดงค์และจำพรรษาอยู่ที่วัดโตนดตั้งแต่นั้นมา เนื่องจากปัญหาสุขภาพร่างกายและอายุที่มากขึ้น และในปี พ.ศ.2550 ท่านได้รับการเลื่อนสมณศักดิ์เป็น “พระครูสังฆารักษ์”
การที่ชาวบ้านเรียกขานพระเสมาว่า”ครูบา”นั้น เป็นเพราะท่านได้ศึกษาธรรมะและวิชาอาคมอยู่ที่ประเทศลาวเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งชาวลาวและชาวไทยล้านนาจะใช้ภาษาถิ่นเรียกพระภิกษุที่มีความรู้ และสามารถถ่ายทอดความรู้นั้นให้กับผู้รับการศึกษาจนเข้าใจและสามารถนำไปถ่าย ทอดต่อไปได้อีก ซึ่งถือว่าเป็นอาจารย์ของอาจารย์อีกผู้หนึ่ง